Jak niebo Irlandii
Didier Dubreuil, Paweł "Alex" Aleksanderek	Orkiestra Samanta
Łabędzi stado nad Galway	C
Przecina niebo, jak we śnie.	a
W tawernie muzyki słychać szept,	e
Po zacisznych uliczkach kręci się.	G
Gdzieś tam, przy stole siedzi ktoś,
Twarz zniszczona, szorstki głos.
Marynarza żywot wypalił piętno swe,
Cały jego świat, w jego pieśniach jest.
Jego twarz...jak niebo Irlandii	C G
Znów okrąża wyspę swą,
Z miejsc do miejsc, zna tu każdy kąt.
Wygląda, jakby stoczył z morzem bój.
Z tęsknotą wspomina żywot swój.
Zmęczony... jak niebo Irlandii
Ale kiedy rzeczywistość przeniesie go
Wszystko kręci się, wszyscy tańczą w krąg.
Zapomina gdzie północ, gdzie południe jest
I rozterki na chwilę umykają w cień.
Rozdarty... jak niebo Irlandii
Jego twarz...jak niebo Irlandii

Kapitan Borchardt
Paweł "Alex" Aleksanderek	Orkiestra Samanta
Trójmasztowy żaglowiec, szkuner gaflowy	e h
Prawie sto lat temu zobaczył cały świat	C e G
Zwodowany w Holandii dla floty handlowej	e h
Wypłynął w drogę na oceaniczny szlak	C G D
Ref:
Słynny szkuner pod pełnymi żaglami	G A h
Legenda zrodzona przez północny wiatr	D fis A
Kapitan Borchardt niesiony gaflami	G A h
Na falach oceanu przemierza świat	D fis A
Przez lata pływał pod szwedzką banderą
Pod nazwą „Najaden” wśród skandynawskich szkierów
Aż wreszcie zawinął do portu gdańskiego
By pisać polskie karty swoich dziejów
W „Siódmym niebie” gdyńskiego przedmieścia
Karol Borchardt zostawiał wspomnień ślad
W kubrykowych marynarskich opowieściach
Odsłaniał twardego morskiego życia smak
Dziś jest spełnieniem marzeń żeglarzy
Próbą charakteru i życiowym wyzwaniem
Natchnieniem poetów i muzą pieśniarzy
Kapitan Borchardt - życie morzem pisane

Port Royal
Paweł "Alex" Aleksanderek	Orkiestra Samanta
Gdzieś na końcu świata jest takie miejsce,	a G a e
O którym Bóg zapomnieć by chciał.	a d F e
Na niewielkiej, karaibskiej wyspie,
Piracki port o nazwie Port Royal.
Ref:
Port Royal, Port Royal	a F
Przeklęta korsarska wyspa.	C G
Port Royal, Port Royal	a F
Krwawa republika karaibska.	C g
Plugawy port pod czarną banderą
W zatoce nędznych okrętów w brud.
Na wiele mil roztacza prochu woń,
To tutaj korsarze zwożą swój łup.
Wąskie uliczki, gdzie czai się śmierć
Łatwe bogactwo okupione krwią.
Podłe tawerny gdzie rządzi pięść,
Portowe dziwki zbrukane sławą złą.
Wyklęci banici ściągają na ląd.
Wielkich skarbów legendą wabieni.
Sir Henry Morgan włada wyspą
Gubernatorem jest angielskiej ziemi.
Nadszedł ten feralny dzień czerwcowy.
Trzęsienie ziemi wstrząsnęło portem.
Rozpusty wyspę dosięgnął gniew boży,
Gniazdo piratów pochłonęło morze.

Sztorm
Paweł "Alex" Aleksanderek	Orkiestra Samanta
Opowiem wam o wyprawie na starej „Golden Hind”	d d B C
Gdy nas dopadł sztorm pod Vigo, North - Westowy wiatr.	F g B a
Ocean tonął w mroku, na niebie kłęby chmur.
Na grotsztakslach kilku szliśmy, barometr leciał w dół.
Ref:
Sztorm wściekle rzucał krypą	F g
Żagle z hukiem rwał	d C
Piekielnie trudnych kilka dni,	B C
Morze wpadło w szał	g d
Sztorm wściekle rzucał krypą
Żagle z hukiem rwał
Piekielnie trudnych kilka dni,
Ocean wpadł w szał
Mocny szkwał uderzył z prawej, huknął z całych sił.
Ogromne fale próbowały łajbę rozbić w pył.
Waliło dobre dziesięć, już kadłub trzeszczał w szwach,
Takiego piekła nie widziałem w najczarniejszych snach.
Ref: Sztorm wściekle rzucał krypą...
Atlantyk wokół szalał, myśleliśmy - to nasz kres
Kapitan Drake poganiał wciąż, nie pierwszy jego rejs.
Kiedy wspomnę tamte chwile, gardło ściska strach,
Że ktoś taką parę stworzył, jak morze i wiatr.

Tawerna na skale
Dariusz "Macoch" Raczycki	Orkiestra Samanta
Nikt nie wie odkąd stoi na skale,	a7 a7/G
Kto wieki temu pierwszy tu pił.	a7 F7+
Ponoć jej ściany z morza wyjęto	a7 a7/G
Po tym, jak Anglik ze Szwedem się bił	F7+ E
Krwawi piraci, wilki morskie,
Nocami pili w tawernie grog.
Tu wśród panien, miłości szukali
Lecz tylko takiej – na jedną noc.
Tawerna stara wiele widziała	a7 e7/H C e7/H
Duchy morskie patrzą ze ścian,	C e7/H D a7
Niejedna o niej legenda powstała,
Niejeden wypito w niej rumu dzban.
Wnet szkunery na morza ruszyły,
Szlak handlowy tędy wiódł.
Mogłeś tu kupić, sprzedać wszystko,
Mogłeś też życie stracić tu.
Dziś nie często żagle ogląda,
Słyszy silnik, nie morza szum.
Lecz ciągle dumna stoi na skale.
Drzwi są otwarte i leje się rum.

Wikingowie
Paweł "Alex" Aleksanderek	Orkiestra Samanta
Smukłe drakkary sunęły wolno	e
Przez zimne wody fiordu Oslo.	G
Ponad taflą strzeliste skały	h
Nie mieć końca się zdawały.	A
Ref:
Wojenne drakkary w morze wypływały	h G
Pełne Wikingów żądnych krwi i chwały.	D fis
Mocą Thora natchnieni do walki	h G
Dla chwały Odyna władcy Walhalii.	D A G
Rok był osiemset czterdziesty pierwszy,
Dowództwo wyprawy Turgeis dzierżył.
Nieustraszeni wojowie północy
Do Irlandii ruszali po zdobycz.
Ostre miecze w słońcu lśniły,
W rękach topory krew mroziły.
Bezwzględni, okrutni w bitewnym zgiełku
Nosili miano szalonych Berserków.
Tak jak przodkowie od dziesiątków lat,
Ruszali w morze gdy Thor dał im znak.
Wzywał wikingów do krwawej walki,
Zwycięstwo lub wieczna chwała w Walhalii.