Jak niebo Irlandii
Didier Dubreuil, Paweł "Alex" Aleksanderek	Orkiestra Samanta
Łabędzi stado nad Galway	C
Przecina niebo, jak we śnie.	a
W tawernie muzyki słychać szept,	e
Po zacisznych uliczkach kręci się.	G
Gdzieś tam, przy stole siedzi ktoś,
Twarz zniszczona, szorstki głos.
Marynarza żywot wypalił piętno swe,
Cały jego świat, w jego pieśniach jest.
Jego twarz...jak niebo Irlandii	C G
Znów okrąża wyspę swą,
Z miejsc do miejsc, zna tu każdy kąt.
Wygląda, jakby stoczył z morzem bój.
Z tęsknotą wspomina żywot swój.
Zmęczony... jak niebo Irlandii
Ale kiedy rzeczywistość przeniesie go
Wszystko kręci się, wszyscy tańczą w krąg.
Zapomina gdzie północ, gdzie południe jest
I rozterki na chwilę umykają w cień.
Rozdarty... jak niebo Irlandii
Jego twarz...jak niebo Irlandii