Pieśń o żelaznym piecyku
Autor: J. Jacewicz, Jarosław ("Królik") Zajączkowski	Wykonawca : Krewni i Znajomi Królika
Gdzie za sztormem huczy sztorm,	F C
Zasypany śniegiem świat,	B C F
Gdzie gromada starych kutrów śpi	F C
Po zawietrznej stromych skał.	B C F
Zimują tam wielorybnicy,	F C
Dziwni ludzie z różnych stron.	B C
Polarną nocą pieca blask	B F
Rozjaśnia w sercach zimny mrok.	F B C F
Ref:
Żelaznego pieca blask,	F C
Wokół ludzi ciasny krąg,	B C F
Podła dziura, zapomniany świat,	F C
Zimne ręce, wiatr i mrok.	B C F
Czasem opowieść swoją snuje ktoś,
Bywa, że fantazję ma,
Gdy opowiada, nie domyślisz się,
Gdzie prawda, a gdzie fałsz.
O kopalniach, o dziewczynach,
O kanionach pośród skał,
A kiedy mówi, jego oczy
Błyszczą w mroku zimnych ścian.
Zimno, aż czasem chce się wyć,
Czasem w myślach błądzi strach.
Codzienny marsz, zmrożony śnieg,
Lodowy deszcz, cholerny wiatr.
I tak przez siedem dni w tygodniu,
Smutne noce, whisky, grog,
Czasami bójka, rozkwaszony nos,
Kiepskie życie, gorzki los.
Gdy skończy się polarna noc
I nadejdzie długi dzień,
Przypłyną kumple, będzie grog i śpiew,
Znów popłynie w żyłach krew.
Przeklętą dziurę wreszcie rzucę,
Podłej budy trzasną drzwi,
Zabiorę z sobą pieca blask,
Który w sercu się tli.