Stary Zejman
Autor: Jan Gołubiew
Raz stary zejman w Gdyni żył	C G7 C
I stary miał wrak,	F C G7
Co w porcie stał, na cumach gnił,	C G7 C
Więc śpiewał mu tak:	F C
Ach, żegnaj mi, więc żegnaj mi,	F C A7
Lecz obetrzyj łzy,	d G7 C
Powrócę za kilka dni.	G7 C
A kiedy wrócił, młotem bił
I żagle mu szył,
A w wieczór w knajpie wino pił
I faję swą ćmił.
Ach, witaj mi, więc witaj mi,
Już dosyć próżnych słów,
Wyjdziemy na morze znów
I przyszedł dzień, że stanął ship
Z płótnami u rej,
A zejman słysząc masztów skrzyp,
Do żony słał pieśń:
Ach, żegnaj mi, więc żegnaj mi,
Lecz obetrzyj łzy,
Powrócę za kilka dni.
I poszedł w morze bardzo rad,
Że wolny jak ptak
I śpiewał, jak za dawnych lat,
Ku morzu znów tak:
Ach, witaj mi, więc witaj mi,
Jam znów młody chwat,
Popływam znów wiele lat.
Lecz przyszedł sztorm i złamał maszt,
Zatopił w noc wrak,
A tonąc śpiewał zejman nasz
Ku niemu znów tak:
Ach, żegnaj mi, więc żegnaj mi,
Spoczniemy we śnie
Obydwaj na morskim dnie.