Korsarze
Autor: Mirosław Kowalewski	Wykonawca : Zejman i Garkumpel
Drżą palmy wysmukłe, z południa dmie wiatr,	a A7 d
Hawajskie gdzieś słychać gitary,	E E7 a A7
Hawajska melodia upaja jak wiatr,	d a
Hawajski w niej urok i czary.	E7 a A7 (E E7 a)
Synowie mórz bliskich i dalekich mórz,
Od wichrów spalone ich twarze,
Za pasem złowrogo zatknięty tkwi nóż,
Ci ludzie to właśnie korsarze.
Ich życie to wino, dziewczyna i śpiew,
Świst wiatru na wantach i linach.
Że pokład jest twardy, to bajka, to cóż,
Lecz miętkie ma ciało dziewczyna.
Dziewczyno, daj usta, niech krew w żyłach gra,
Wszak jutro ruszamy na morze.
Nie znudzi mnie nigdy pieszczota Twych warg,
Ni uścisk, Kochana, nie zmoże.
Dziś ta, jutro inna dziewczyna i port,
I inni otoczą nas ludzie,
Więc całuj mnie mocno, niech krew płynie z ust,
W ramionach Twych spocznę po trudzie.
A potem świst noża, tak cichy jak szept,
I śmierć Cię utuli w ramionach.
Hawajską melodię zanuci Ci wiatr
I fala zaszumi spieniona.