Wiało
Autor: Dariusz ("Macoch") Raczycki	Wykonawca : Orkiestra Samanta
Wypłynęliśmy spokojnie była lekka mgła	e D C h
Nikt nie wiedział, że za nami wielka burza szła	e D C h
I dopadła nas znienacka waląc z całych sił	e D C h
Bosman tylko w morze patrzył i ze strachu pił.	e D H7
Ref:
Ale wiało - sztormu nadszedł czas,
Ale wiało - mocno brało nas.
Wiało - śmierć zajrzała w oczy nam,
Wiało - staniemy dziś u Hilo bram.
Położyło nas na burtę, z ręki wypadł ster,
Bom przeleciał nad głowami dając głuchy jęk.
Żagle całe w szwach trzeszczały, a maszt wygiął się,
Wszyscy już wiedzieli, że znajdziemy się na dnie.
Kubryk cały zlany wodą, w zęzie obiad jest,
Kuk garnkami dostał w głowę i fest boi się.
Każdy biega po pokładzie klarując okręt nasz,
Kilku zwiało już za burtę, zaraz trzaśnie maszt.
Neptun chyba wkurzył się, falami zalał nas,
Trzaskał ostro piorunami, złowieszczy dając blask.
Już kostucha z ostrą kosą ręce zacierała,
Ale łajba nasza stara zatopić się nie dała.
Rzucało nas godzinami w górę oraz w dół,
Ale w końcu przyszło morze równe tak jak stół.
Dociągnęliśmy do lądu cudem, bo bez szmat.
Do dziś budzę się ze snu i złe wspomnienia mam.