Ballada o szkutniku
Autor: Witold Zamojski	Wykonawca : Zamojski Witold
Raz w piękny i słoneczny dzień,	A
Na wiosnę, gdyś zbyt wcześnie wstał,	E
Spojrzałeś na morza błękitu cień	D A
I w ramiona Cię, tak jak mnie, nastrój nostalgii brał.	E E7 A
I pomyślałeś: Gdyby tak ochoczo się wziąć do pracy,	A E
Zbudować sobie piękny jacht	D
I sprawdzić to, potwierdzić, co	A E
Dla Ciebie dzisiaj on znaczy.	E E7 A
Ref:
A Ty zęzy liż i burty drzyj,	C
I niech Cię laminatu zżera tęgi smród,	G
A w nosie stale kręci mahoniu pył	F C
I młotek w palec, drzazga w oko,	G
Gwóźdź w kolano, piła w rękę, bylebyś z bólu wył.	C
Po latach piętnastu powstanie bryg,
Z wyglądu będzie istny cud,
Lecz wtedy powie inspektor Styk:
"Ten jacht i tak po morzach wspak pływać nie będzie mógł."
I znowu starej prawdy sens nabiera realnych treści,
Bo nawet jeśli nie ma co jeść,
To refren ten, jak superman
Zwycięży i zaszeleści.
Lecz może przypadkiem zdarzyć się,
Że biurokracji miniesz zło.
Przypuszczasz, że to drogi kres,
Lecz mylisz się, bo nie minie Cię kolejnej próby tło.
W Warszawie kilku panów jest
Zamkniętych koło kina "Moskwa"
I oni wciąż, jak jeden mąż
Zakazu wydadzą rozkaz.
W następnych trzech latach przekonasz ich,
Że słuszną drogą kroczysz w przód.
Lecz nagle mundur, zielony w główkach mnich,
Poleci on zawrócić stąd i poprzynosić druków w bród.
A kiedy księżyc przyprószy zarost twój,
Zostaniesz sam na sam z żywiołem.
Bo przez całą noc, korników moc
Zostawi Cię na morzu z kołem.